We are going home

We hielden het nieuws al enige tijd in de gaten en hadden wel door dat het allemaal wel aan het veranderen was qua Corona.We hadden zoiets van in Portugal valt het nog mee en dat we zo zouden kunnen vertrekken met de boot.Maar helaas dat was niet het geval,Spanje sloot de grenzen en de territoriale wateren.Dat is het zeegebied wat bij het land behoort dat is zo ong. 15 zm. We konden dus niet meer naar de Canarische eilanden.Terug met de boot werd ook lastig want Madeira sloot ook en de Azoren eveneens, toen ook The English Chanel en de Noordzee.We konden op dit moment geen kant meer op.Er werden in een korte periode veel regels opgelegd in Portugal en die veranderde met de dag.We mochten op ten duur alleen naar de supermarkt en eventueel naar de apotheek,of de kinderen mochten recreatief uitgelaten worden met 1 ouder en 1 moest dus verplicht op de boot blijven.We hadden nu weinig vooruitzichten en vonden het steeds lastiger worden.We kregen een berichtje van de Marina dat die niet meer aanwezig waren en dat de Marina dicht ging en er geen boten meer in en uit mochten.We begonnen toen te denken ja als er nu iets gebeurt met ons en we moeten wel naar het ziekenhuis,wie zorgt er dan voor onze kinderen.We hadden niet echt iemand in de buurt waarbij we de kinderen konden toevertrouwen.Wij hebben toen besloten nu het nog kon om naar Nederland te gaan,nu er nog vluchten gaan.Deze vluchten werden steeds minder er het werd steeds spannender.We hadden een vlucht geboekt die duurde 18 uur,via Engeland naar Eindhoven.Nou dat vonden we al wat 16 uren en midden in de nacht met 2 kinderen 2 x overstappen en met taxi naar een ander vliegveld.Helaas deze vlucht werd last minute gecanceld en wij zaten daar..van wat nu??We hadden ons inmiddels opgegeven voor een repatiering vlucht via de ambassade. Dit duurde 72 uur voordat we antwoord kregen en dan nog maar de vraag wanneer we naar huis konden?en of het nog zou lukken als ze het vluchtruim niet sluiten.We belde de Nederlandse ambassade in Lissabon en die vertelden ons dan KLM wel vloog rechtstreeks naar Amsterdam vanuit Lissabon.Wat een spanning!!we namen de gok maar om deze dure vlucht te nemen en hopen dat deze vlucht wel ging.We vlogen 3 uur middags en we moesten om 7 uur al in de taxi zitten naar Lissabon het was zo 300 km rijden.Heel gedoe want in Portugal rijden alleen de taxi's nog want door de lockdown zijn alle openbare vervoersmiddelen niet meer in gebruik,ook moesten wij in een busje want we mochten niet met zoveel mensen in 1 auto,het werd dus een 8 persoon busje en een duur ritje maar goed.We hebben het gered en ja om 3 uur vertrok ons vliegtuig richting Nederland,wat een spanning en wat een stress.En Brecht deed daar nog een schepje boven op want die dacht dat t vliegtuig een looping zo maken of dat wilde ze in ieder geval.Nou gelukkig deed het vliegtuig dat niet en daar baalde ze aanzienlijk van.We landen om 8 uur avonds i.v.m 1 uur tijdsverschil en we werden opgewacht door ome Sikke en Tante Han,vreemd weerzien want je mocht niet knuffelen enz. Ze hebben ons heel erg geholpen met het regelen van veel spullen,auto en een heerlijke avondmaaltijd voor in de auto en een ontbijt voor de volgende ochtend.Wat een verwennerij met paaseitjes,yogi voor de kids.

We kwamen 11 uur avonds aan in Kollumerpomp waar we werden opgewacht door Heit en Jan.Jan is beheerder van een park in Lauwersmeer waar we gelukkig een huisje konden huren.Zo snel nog wat het was allemaal last minute werk.We zijn ontzettend blij dat er zoveel lieve mensen zijn die ons geholpen hebben om dit te realiseren.Ook Monique die ik soms wakker appte in Amerika want was het tijdsverschil vaak vergeten.Die zo haar best heeft gedaan om eventueel in Tante Anja haar huis te mogen verblijven maar helaas mocht dit niet zo zijn,en werden er in de allerlaatste momenten nog naar andere oplossingen gezocht.

We hebben besloten om voor het gezin te kiezen en weer wat op te bouwen,want als dit een jaar duurt ben je net weer wat aan het opbouwen en dan ga je weer verder.Maar je gooit de kans op een hypotheek,kinderen van school halen weer weg.We hopen dat als de grenzen weer open gaan in Portugal,we de boot op de kant kunnen krijgen in Faro en dan de boot leeg halen en het spul naar ons huisje in Kollumerpomp te brengen.En dan maar zien hoe het komt met de boot of terug varen naar Nederland of hem daar laten en ooit als we het weer kunnen doen.Een vakantie boot hebben bij de Middellandse zee of ooit nog een rondje Atlantic.Dan ligt de boot daar maar.We voelen ons op het moment een beetje vreemd en we zeggen wel eens tegen elkaar we wonen nu in een huis met veel luxe en zelfs een tv volgens de kinderen.Maar we voelen ons heel arm,alles wat we hebben ligt op de boot.Kleren,schoenen,eten,inboedel.We hopen dat we ook alles snel van boord kunnen halen.Want we konden alleen de basic meenemen in 2 koffers en tja voor 4 personen was dat niet echt veel.Ook moest ik wennen aan alle voorwerpen ik veeg het huis nog steeds met een bezem,want wat maakt een stofzuigen veel lawaai zeg.De kinderen vinden sommige dingen wat vreemd zoals de yoghurt,volgens Brecht was dat wat een pittige shit.En hagel slag eten ze elke dag alleen noemen ze dat chocolade regen.Wij zijn nu 2 weken in Kollumerpomp en hebben al veel dingen ondernomen.Klaas heeft zich weer ingeschreven als zzpr en heeft inmiddels ook al weer werk.Wat natuurlijk heel fijn is.Jitze hebben we ook ingeschreven bij een school in Kollum en de juf komt elke week langs met een tas met allerlei opdrachten en knutselwerkjes,ook kunnen we inloggen via online lessen en hebben we een soort van groep via internet waarbij hij de klasgenootjes kan zien en de kinderen al hun knutselwerkjes en opdrachten kunnen laten zien.Wat hartstikke leuk is.

De natuur is hier prachtig en het voelt echt of we op vakantie zijn in eigen land.We zien herten,konijnen,fazanten en allerlei andere dieren.De kinderen vinden het prachtig om elke dag een natuurspeurtocht te doen en allerlei dieren te spotten.Jitze baalt er nog altijd wel van dat we niet in Amerika zijn.Hij heeft daar ooit iets gezien en had zich verheugd dat we daar heen zouden zeilen en Beth zijn vriendinnetje uit Engeland was daar op vakantie en wou heel graag naar Amerika.Maar goed misschien komt dat ooit nog een keer.